ΚΑΙ ΟΜΩΣ... ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ όλων όσων οδήγησαν τον Βόλο και τους Βολιώτες στην απόλυτη εξαθλίωση

ΑΡΘΡΟ του Διευθυντή του e-Volos.gr, Αντώνη Κουμιώτη

ΖΟΥΜΕ την εποχή της έκπτωσης, της απαξίωσης, της απομυθοποίησης και συνάμα την εποχή της κατάρρευσης ενός συστήματος, που ως φυσική συνέχεια, θα έλεγε κανείς, μιας ολόκληρης εποχής που στην χώρα μας μεσουρανούσε, χτίζοντας το δικό της οικοδόμημα, το δικό της σύστημα, μια ιδίοτυπη κάστα, μια ελίτ προσωπικοτήτων, φαντασιωνόμενων τους δικούς τους νεόπλουτους οργασμούς, καταφέρνοντας εν τέλει την δημιουργία μιας εικονικής life & style πραγματικότητας.

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ αλήθεια -πανάθεμά τους- ότι κάποιοι εξ' αυτών κατάφεραν να δημιουργήσουν, πέραν από πολύ θόρυβο γύρω από τα ονόματά τους και κάποιες από τις πιο προβελβημένες "αυτοκρατορίες", οι οποίες επειδή ακριβώς ήταν κούφιες, άσχετα πόσο μεγάλες παρουσιάζονταν -μεγάλες πάντα υπό την έννοια των συμφερόντων που εξυπηρετούσαν-, δυστυχώς, για τις χιλιάδες ψυχές των εργαζόμενών τους, καταρρέουν. Πλείστα όσα τα παραδείγματα, δυστυχώς, ακόμα και στην δική μας πόλη, την μητρόπολη άλλοτε ολόκληρης της Θεσσαλίας, στις βιομηχανικές ζώνες της οποίας χιλιάδες άνθρωποι ονειρεύτηκαν το μέλλον των παιδιών τους και μια καλύτερη ζωή. Aυτή δηλαδή τη ζωή, που αν δεν σακατεύτηκε από επιτήδειους αφεντικούς, θυσιάστηκε στον βωμό της συνδικαλιστικής επιβολής. Δήμιοι; Κάποιοι δήθεν στην πλειοψηφία τους συνδικαλιστές που κατά διαβολική σύμπτωση είχαν πάντοτε σπουδαίο πολιτικό μέλλον και στο πέρας των ετών απήλαυσαν πολιτικούς θώκους και παχυλές αντιμισθίες, ως άλλη ένδειξη της αδιαλλαξίας που επιβάλλει η φιλοσοφία του ίδιου του συστήματος, που έχει ανάγκη τόσο από εξαπτέρυγα, όσο και από αμορτισέρ πάντοτε πρόθυμα να αποροφήσουν του όποιους κραδασμούς.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει σε μια περιοχή ταξικά και ιδεολογικά χωρισμένη στα δυο. Μην αυταπατάστε, κοροϊδεύοντας τους ίδιους σας τους εαυτούς, η λεγόμενη μεσαία τάξη, σ' αυτή την πόλη, δεν υπήρξε ποτέ. Σωστή ψευδαίσθηση προσπάθησαν να δημιουργήσουν και το κατάφεραν, παίζοντας μάλιστα κυριολεκτικά με τα όνειρα της πλειοψηφίας και των Βολιωτών. Στόχος ήταν, είναι και παραμένει ένας, ο απόλυτος εγκλωβισμός όλο και περισσότερων στο σύστημα, το οποίο για να επιβιώσει χρειάζεται χιλιάδες υποδουλωμένες ψυχές. Και τα κατάφεραν με τρόπο ξεχωριστό για τα πρότυπα της ελληνικής οικογένειας στις αρχές της δεκαετίας του '00. Έχοντας, βλέπετε, εγκατεστημένο τον Δούρειο Ίππο από τις αρχές της δεκαετίας του '90 μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, υπό τη μορφή ενός ωραιοποιημένου διασκεδαστηρίου που το ονόμασαν TV και που μετέδιδε ότι αυτοί γούσταραν, τα πράγματα γι' αυτούς ήταν πάρα πολύ εύκολα πλέον. Και κατάφεραν να δημιουργήσουν το περίφημο αίσθημα της έλλειψης, το οποίο, μέσω φανταχτερών διαφημίσεων, ήρθε να αντικαταστήσει η επιθυμία, στο αδιέξοδο της οποίας έδωσαν αμέσως λύση, διαφημίζοντας πλέον δάνεια και άφθονο πλαστικό χρήμα, τα οποία όταν είδαν ότι δεν μπορούμε να αποπληρώσουμε μετέτρεψαν σε κυλιόμενα, για να καταφέρουν εν τέλει την απόλυτη εξάρτηση μιας ολόκληρης πόλης, ενός ολόκληρου λαού, από ένα άλλο σύστημα, παράπλευρο και εξίσου επικίνδυνο με το δικό τους, ωστόσο πολύ περισσότερο συνειδητοποιημένο από τους ίδιους, το λεγόμενο τραπεζικό.

ΕΠΙ ΜΙΑ ολόκληρη δεκαετία η πλειοψηφία όλων ημών έζησε πλουσιοπάροχα, ωστόσο δανειζόμενη, έχοντας την απόλυτη ψευδαίσθηση της δημιουργίας και της ενσωμάτωσης σε μία νέα τάξη, την μεσαία, αυτή δηλαδή τη τάξη που κατ' ουσίαν δεν υπήρξε ποτέ στην δική μας τουλάχιστον πόλη, διότι σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη ακόμη και σε Λάρισα, η μεσαία τάξη υπήρχε και συνεχίζει να υφίσταται, με διαφορετικά όμως χαρακτηριστικά και δημιουργημένη σε άλλες, αλήστου μνήμης, εποχές.

ΚΑΙ ΦΤΑΝΟΥΜΕ στο σήμερα, όπου υπάρχουν αυτοί και όλοι εμείς. Αυτοί, οι οποίοι έχουν ότι ακριβώς απέκτησαν σε βάρος όλων ημών και όλοι εμείς, οι οποίοι δεν έχουμε προς ενίσχυση όλων αυτών. Και είναι αξιοπερίεργο το γεγονός, ωστόσο έχει την εξήγησή του, ότι σ' αυτή την πόλη, για πρώτη φορα μαζί με όλους εμάς, είναι και όλοι εκείνοι οι νεόπτωχοι, οι λεγόμενοι φέροντες τους τίτλους, όχι όμως και τα ευρά, τα τζάκια ντε, που ενώ παραδοσιακά στήριζαν κυρίως τους νεόπλουτους κατέχοντες, αποσκοπώντας σε κανένα πεταμένο κοκκαλάκι από τα πανίκριβα τραπέζια τους, επιτέλους κατάλαβαν ότι, επί σειρά ετών, τους ήταν χρήσιμοι μονάχα για χειροκροτητές. Άλλαξαν, βλέπετε και οι εποχές, καθόσον τίποτα στις μέρες μας δεν είναι ντροπή και δειλά - δειλά, ωστόσο σθεναρά, ακόμα κι αυτοί, αλλάζουν στρατόπεδο, μοιραία και τάξη και συνήθειες και συμπεριφορές και αυτές οι τελευταίες είναι που, αν θέλετε, τρόμαξαν ξαφνικά τους έχοντες τα χρήματα και κατέχοντες τις εξουσίες εν Βόλω.

ΕΝ ΒΟΛΩ..., αλήθεια, πόσα καλά κρυμμένα μυστικά και ανομολόγητα, κρατούνται στο χρονοντούλαπο της νεότερης Ιστορίας της πόλης; Βουϊζει ο τόπος για τους υπαίτιους της καθημερινής μας μιζέριας. Βουϊζει άδικα; Βουϊζει επειδή απλά θέλει να γκρινιάξει; Όχι βέβαια... Και μέσα στα επόμενα 24ωρα θα το αποδείξουμε...!!!

ΚΑΙ ΟΜΩΣ... εμείς συνεχίζουμε... σε πείσμα όλων όσων οδήγησαν τον Βόλο και τους Βολιώτες στην απόλυτη εξαθλίωση...!!!

Θα νικήσουμε επιτέλους τον φόβο μας;

ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ημέρες θα ασκήσουν την μεγαλύτερη δυνατή τρομοκρατία

ΑΡΘΡΟ του Διευθυντή του e-Volos.gr, Αντώνη Κουμιώτη

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ είδος, όπως και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων εξάλου, πάσχει και δυστυχώς από χιλιάδες ασθένειες της ψυχής, ισχυρότερη εκ των οποίων δεν είναι άλλη από την λαγνεία για την εξουσία. Τα παραδείγματα στην ιστορία ποικίλουν. Εκείνα τα ιδιαίτερα όμως συστατικά που μπορούν να εξασφαλίσουν την εξουσία ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι συγκεκριμένα, δίχως χρώμα, πατρίδα ή πίστη:

1. Υποτέλεια στους ισχυρούς
2. Εκδούλευση στους συμμάχους
3. Επιβολή, δια της διαχείρισης των φόβων τους, στους ανίσχυρους

ΣΩΣΤΟ ΔΟΓΜΑ δηλαδή, τριαδικό και ομοούσιο, με την διαχείριση του φόβου, αν και παγιώμενη, να εντείνεται, ανάλογα με τις περιστάσεις, ανάλογα δηλαδή με το κατά πόσο κινδυνεύει ή όχι η ύπαρξη ενός επίσης παγιωμένου συστήματος εξουσίας.

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, όπου το σύστημα εξουσίας στην χώρα μας και μάλιστα για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, κινδυνεύει. Και δεν είναι τόσο το γεγονός ενδυνάμωσης του ΣΥΡΙΖΑ αυτό καθ' αυτό που φοβίζει όσους κινούν τα νήματα, όσο η αποτυχία τους να ελέγξουν, όπως έκαναν παραδοσιακά καθ' όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης, τις αντιδράσεις και έπειτα δια των συστημικών Μέσων Ενημέρωσης να χειραγωγήσουν τις μάζες. Αυτό είναι που τους τρομάζει περισσότερο, η διαφαινόμενη και μάλιστα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κατάρρευση ολόκληρου του οικοδομήματός τους.

ΓΙ' ΑΥΤΟ και τις επόμενες ημέρες, μέχρι και την 17η Ιουνίου, θα ασκησούν την μεγαλύτερη δυνατή τρομοκρατία προς τον ελληνικό λαό, με απώτερο σκοπό, αν δεν καταφέρουν το επιθυμητό, τουλάχιστον να διασώσουν τις σημαντικότερες γι' αυτούς μονάδες, με τις οποίες θα επαναδιαπραγματευτούν, τόσο με τους ισχυρούς, όσο και με τους συμμάχους τους. Επειδή όμως, όπως προείπαμε, το δόγμα είναι τριαδικό και ομοούσιο, αν δεν καταφέρουν την επιβολή στους ανίσχυρους, τότε είναι σίγουρα τελειωμένοι... οριστικά και αμετάκλητα.

ΛΟΙΠΟΝ, τί λέτε, θα τους αφήσουμε να συνεχίσουν το μεγάλο πάρτυ στις πλάτες μας και των επόμενων γενιών ή θα νικήσουμε επιτέλους τον φόβο μας, μέσω του οποίου προσπαθούν και πάλι να μας επιβληθούν; Για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά έχουμε και το καρπούζι και το μαχαίρι, μήπως να το χρησιμοποιήσουμε κιόλας, γυρνώντας έτσι σελίδα στην μεταπολίτευση και μετατρέποντας όλους αυτούς σε φαντάσματα του κακού παρελθόντος μας;